De route begint even buiten Valkenburg in het dorpje Schin op Geul. Onder wielertoeristen bekend van de Keutenberg. Vrees niet, die laten we in deze route links liggen. In plaats van de geijkte beklimmingen uit o.a. de Amstel Gold Race voert deze route je over de minder bekende evenknieën. Dat wil dus niet zeggen dat ze minder mooi of uitdagend zijn, integendeel. 

Direct vanuit de start is het klimmen geblazen op de Vinkenberg. Nooit echt steil maar voldoende zwaar om de benen snel op bedrijfstemperatuur te krijgen. Na de steile afzink vanuit Koulen dient zich al snel de tweede beklimming aan, de Achtbunderweg vanuit Ransdaal. Kronkelend door velden word je op de top, die net voorbij de Fromberg ligt, beloond met een fantastisch uitzicht over het Limburgs Heuvelland. 

Met een uitloper, een afzink naar Winthagen en wederom een klim naar Colmont is de toon gezet. Het gaat voortdurend op en af en dat in een magnifiek decors zoals ook de beklimming van de Korenweg illustreert. 

Via Bosschenhuizen en het oude station van Simpelveld klim je zoetjes aan richting de Duitse grens waar in het struikgewas nog de imposante drakentanden van de Siegfriedlinie (WOII) zichtbaar zijn. Ook op Duits grondgebied loopt de weg meer dan eens op en zijn de wegen over het algemeen autoluw. Op de top van Vetschauer Berg kijk je uit over Aachen en prijkt in verte boven de boomtoppen de uitkijktoren van het Drielandenpunt uit.

Pal op de grens gaat het in dalende lijn richting de voet van de Lemierser Berg. Een stevige kuitenbijter naar grensdorp Orsbach. De laatste meters op Duits grondgebied zijn ingezet. Het bruggetje over de beek en de vakwerkhuisjes van Mamelis markeren de grens. 

Via Vijlen en langs de rand van het Elzetterbosch gaat het glooiend op en af naar Epen. Ook hier weer over wegen waar over het algemeen minder verkeer is en je dus in alle rust kunt genieten van het landschap en haar authentieke vakwerkhuizen. 

In Epen wordt Eperheide klim aangesneden. Eentje die in de kleren kan kruipen maar waar je de top niet van zult bereiken. Net voor de top buigt de route rechtsaf naar de Gulperweg. Een typisch geval van de gebaande wegen af. Dit is immers een van de mooiste wegen die onze regio rijk is. En passant pik je dan ook het laatste stukje van de Schweiberg nog mee.  

In licht dalende lijn gaat het vervolgens richting de top van de Gulperberg. De kilometers komen hier bijna vanzelf. In Wijlre is het nog maar 3 kilometer tot het eindpunt. Als je moegestreden bent een welkome shortcut. Wie nog jus in de benen heeft kan zich opmaken voor 10 kilometerlange finale lus met de scherprechters Dikkebuiksweg en een variant van de Fromberg.  Eenmaal boven kan de spanning van de benen en rol je weer Schin op Geul binnen.