Startpunt van de route is bij Maastrichts trots, MVV. Het voetbalstadion ligt naast de A2 en ook parkeren is hier geen probleem. Via Kasteel Geusselt voert de route je al snel buiten Maastricht door het gehucht Weert. Zes vlakke aanloopkilometers om de motor op bedrijfstemperatuur te krijgen voor de eerste hindernis van de dag. Met een lengte van 1200 meter en een gemiddelde van 4,9% is de Kloosterberg in Bunde zeker niet het zwaarste exemplaar, maar verkijk je niet op de steilere stroken die tot 9% pieken. Eenmaal op het plateau van Kasen kan de snelheid weer de hoogte in.

Na een duikvaart van de Moorvelderberg gaat het in gestrekte draf naar Elsloo, om daar de kasseien van de Maasberg aan te snijden. Een korte venijnige klim in een pittoresk decor. Eenmaal boven is de eerste heuvelzone achter de rug. Tussen de Maas en Julianakanaal voert de route verder richting het noorden. In Berg a/d Maas steken we met de voor fietsers gratis veerpont de grens over waar een bord je verwelkomt in ‘Limburg fietsparadijs’. Een titel die ze met recht mogen dragen dankzij het indrukwekkende fietsknooppuntennetwerk. Sterker nog, dit gebied is bakermat van het concept fietsknooppunten.

Op de Winterdijk volgt de route het tracé van de Maas stroomafwaarts. Een kudde Konikpaarden aan de oevers van de Maas symboliseren de inhaalslag die de natuur hier heeft gemaakt.

Bij Boyen in de gemeente Dilsen-Stokkem draait de route van de dijk af om via hoofdzakelijk smalle weggetjes koers te zetten richting de bosrijke zone. Bij de Bergerven doemt na 34 kilometer een nieuwe klim op, de Weerstandersweg. De naam doet het al vermoeden en de praktijk laat het ook voelen. Je hebt nergens de indruk dat het bergop gaat en toch is het duwen geblazen met op einde nog een flink uitschieter tot 10%. 

Via de dorpskern van Opoeteren vervolgt de weg steeds dieper het bos in. Op warme dagen is dit een verademing. Aangename temperaturen, prachtige fietspaden en omgeven door natuur. Meer moet dat niet zijn. Lange rechte stroken veranderen bij Oudsbergen in opeenvolging van bochten. Bij vlagen doet dit aan als een crossparcours. Rijd je dit op snelheid dan zul je al snel merken dat dit intervallen is. Zeker omdat het nergens vlak is. 

Even buiten Opglabbeek wacht een korte kuitenbijter, de Caelenberg. Met 300 meter is het kort en vooral explosief. Over prachtige backroads gaat snel naar de voormalige spoorweg tussen Maaseik en Niel-bij-As. In begin 20^e eeuw een levendige spoorlijn en vandaag de dag een geliefkoosd fietspad. Bij het voormalig treinstation van As rijden maakt de route de oversteek naar de Mechelse Heide Noord. De voormalige grindgroeve is nu mooie recreatiegebied die doorkruist wordt door een uitstekend aangelegd fietspad. Na een paar kilometer volgt de afzink naar Terhills. Kijk er niet gek van op als je opeens door een vakantiepark rijdt waar je bij Terland een mooie tussenstop kunt inlassen met zicht op het meer en de omliggende mijnterrils. 

Via de Schachtbokken van de voormalige steenkoolmijn van Eisden voert de route langs de mijnwerkershuizen. Maar al snel ben je weer omgeven door het bos van de Mechelse Heide.

In Opgrimbie komt er een einde aan de bosrijke zone, de eindstreep is in zicht. Via de oude dorpskern van Rekem volgt de route de Zuid-Willemsvaart. Maastricht is weer in zicht. De laatste kilometers tot de stadsgrens zijn biljartvlak. De terrassen van de stad lonken, dus laat je daar vooral door verleiden. De laatste hellende oversteek van de Maas richting de parkeerplaats is op geheel natuurlijk verwaarloosbaar.