De start is net buiten Maastricht. De eerste kilometers zijn vlak en ideaal om de benen op bedrijfstemperatuur te laten komen. De Eckelderberg is de eerste hindernis van de dag, kort daarna gevolgd door de Banholtergrubbe. Via de klim door het pittoreske Vroelen duiken we België in. In Aubel volgt de route de oude spoorweg ‘ligne 38’. Recent geasfalteerd en een waar genot. Pas wel op in de weekenden voor drukte, doordeweeks en in de avonduren is het er heerlijk fietsen.

De achterweggetjes volgen elkaar nu in rap tempo op. Echte beklimmingen zijn er niet, maar laat je daar niet door misleiden. Geen meter is vlak en korte kuitenbijters zorgen voor extra peper en zout.

 

Na wat omzwervingen in achterland van Duitstalig België doemt het Aachenerwald op. Een uitgestrekt bos ten zuiden van Aachen. Ondanks enkele gravelstroken zijn de paden goed begaanbaar op de racefiets. Meanderend door het bos voert de route je naar het Drielandenpunt. Een goed moment voor een korte pauze om de vergezichten te aanschouwen. Na de afdaling pikt de route ravel Ligne 38 weer op tot in Plombières. Rakelings langs de grens met Nederland doorkruis je Sippenaeken met haar prachtige Chateau de Beusdael, meteen ook de voet van de gelijknamige beklimming.

 

Bij Slenaken rijd je Nederland weer in voor de finale. Via Beutenaken kom je al snel aan de voet van de laatste scherprechter, de Groenendalsberg. Een kuitenbijter met een uitschieter tot 13%. De laatste 13 kilometer gaan over golvend terrein over de binnenwegen van Termaar, Honthem en Cadier en Keer. De laatste kilometers naar het startpunt gaan in dalende lijn.

Foto’s & route: Nas-Radinne Touhami