De start en finish van deze 90 kilometerlange ontdekkingstocht liggen in Gronsveld. Via de Sint-Pietersberg in Maastricht en een stukje Vlaanderen rijd je door het Land van Herve en de Voerstreek om uiteindelijk via het Zuid-Limburgse heuvelland weer terug te keren in Gronsveld. Vergezichten en meanderende achterafweggetje voeren ook deze keer de boventoon. Én uiteraard gaat dit gepaard met de nodige hoogtemeters, kortom alle ingrediënten voor een prachtige tocht.  

Net buiten Maastricht ligt het startpunt van de route in Gronsveld. Toegangspoort naar het prachtige Zuid-Limburgse heulland en op een boogschut van de Voerstreek en het Land van Herve. Vanaf de A2 is het startpunt gemakkelijk te bereiken, met een parkeerplaats en horeca om na de rit een welverdiende versnapering te nuttigen. 

De route gaat tegen de klok in om je via de vlakke Molenweg Maastricht in te leiden. Hier wacht een lusje over de Sint-Pietersberg. Om precies te zijn de Zonneberg met een passage door de achtertuin van Maastrichts bekendste inwoner André Rieu. Het tweede deel van de beklimming is steil dus verschiet niet meteen al je kruit. Na dit intermezzo kom je al snel op Belgische grondgebied terecht waar de beklimmingen zich snel opvolgen. In Kanne wacht de Zusserdel een must als je in deze regio rijdt. Zeker niet de steilste of moeilijkste klim maar de manier waarop deze weg de heuvel op slingert is uniek voor deze regio, dus kijk af te toe ook achterom om van het uitzicht te geniet. Eenmaal boven gaat het over het plateau naar Eben-Emael om even later de Hallembaye aan te snijden. Via de noordzijde is het een heerlijke loper maar let op voor het verkeer en het slechte wegdek. De afdaling van de Hallembaye is er een op hoge snelheid. Via binnenwegen bereik je Visé, de poort naar het Land van Herve. Door sommige wel het Toscane van België genoemd.

De hoogtemeters volgen zich nu in rap tempo op. Via Dalhem snijd je de Chemins des Crêtes aan, een langere beklimming naar Saint-André die overgaat in de Trix des Moines. Wat ons betreft een van de mooier wegen in de regio die recent opnieuw geasfalteerd is. 

Aan het einde van dit segment loopt de weg akelig steil omhoog tot in Mortier. En ook hier stopt het klimmen niet. Tot de Mur de Couvent blijft de weg gestaag bergop lopen met vaak de wind op de kop. Het uitzicht maakt echter veel goed. 

Het zuidelijkste punt van de route is bereikt. Na Charneux volgen enkele lussen tot in Aubel, veelal over autoluwe binnenwegen waar geen meter vlak is. De Bois de Halleux is er een sprekend voorbeeld en ook hier is het uitzicht fantastisch, dus vergeet tijdens de inspanning niet om je heen te kijken. Voor het binnenrijden van Aubel volgt nog een lus over een glooiend plateau. De wegen meanderen door de velden en uiteraard ontbreken ook hier de vergezichten niet.

In Aubel verlaat je Wallonië om de voerstreek binnen te rijden. Ook hier ligt er nog het nodige klimwerk in het verschiet. Om te beginnen in Remersdaal via een achterafweggetje naar het Roodbos. Eenmaal boven heb je een moment verpozing tot de afdaling van De Plank. In Sint-Martens-Voeren wacht de laatste klim naar Ulvend, een tweetrapsraket. Tijd om de ketting ver naar rechts te leggen. Het fietspad door de Schoppemerheide loopt gestaag bergaf, ideaal om de snelheid flink op te voeren. Via ’s-Gravenvoeren rijd je Zuid-Limburg weer in. De laatste 6 kilometer leiden je langs in het Savelsbos in voornamelijk dalende lijn. Na 90 kilometer en ruim 1100 hoogtemeters kom je weer in Gronsveld aan.