Begin maart begin ik met het bouwen van de route in Komoot. Een heerlijke bezigheid. Ervaringen, highlights, streetview en vooral kaartlezen zijn de basis-ingrediënten. Net als bij een schilderij moet je je route altijd een aantal keren wegleggen. Verbetering op verbetering doorvoeren om zo tot de optimale route te komen. Het concept van de route is net zoals vorig jaar simpel. De belangrijkste voorjaarsklassiekers met elkaar verbinden over de mooiste wegen die ik kan vinden. 

Dag 1 bestaat uit de Amstel Gold Race, Liège-Bastogne-Liège, le Flèche Wallonne, de Brabantse Pijl en Omloop het Nieuwsblad. Finishen doen we net na de Muur van Geraardsbergen, daarmee is de eerste dag goed voor 245 kilometer en zo’n 3000 hoogtemeters. 

Vlaanderens mooiste vormt de start van dag 2. Klinkende namen als de Haaghoek, Eikenberg, Koppenberg, Taaienberg, Paterberg en Oude Kwaremont zijn de voornaamste scherprechters. De route doet talrijke stroken van Vlaamse klassiekers aan. De weg naar Ieper is lang en voert ons door het gebied waar de E3-prijs vaak in een definitieve plooi valt. Grote en drukke N-wegen omzeil ik kost wat kost. In plaats daarvan zoek ik naar meanderende weggetjes door de velden die België zo karakteriseren.  

Ieper is als startpunt van Gent-Wevelgem, nieuw in deze editie. Een koers met de allure van een monument. Wie herinnert zich niet de waaiereditie gewonnen door Luca Paolini. Renners belanden bij bosjes naast de weg. Naast een rijk wielerverleden heeft de regio een duister verleden als bloedig strijdtoneel tijdens de eerste wereldoorlog. De Menenpoort in Ieper, monumenten en militaire begraafplaatsen mogen dan ook niet ontbreken in dit deel van de route. 

De apotheose is ook dit jaar Paris – Roubaix. De hel van het Noorden is misschien wel de moeder der klassiekers. Vanuit de Westhoek gaan we over smalle binnenwegen en de plugstreets, ook dwars door Lille. Dit grote contrast maakt de route mooier en veelzijdiger. De streep ligt ook voor de 2.0 versie in de mythische Vélodrome André Pétrieux. Ik kan me geen mooiere aankomst bedenken. 

Moraal is hoog 

Het is een zonnige paaszondag. De kasseien van de Markt van Maastricht kleuren goudgeel. Aan de start maken Ward Grootjans, Ralph Hoffman, Erwin Sikkens en Yorit Kluitman hun opwachting. De moraal is hoog als we om 07:15 vertrekken. De Cauberg is al jaar en dag één van de scherprechters van de Amstel Gold Race. Om eerlijk te zijn, locals beklimmen hem zelden. De vorige Super Classic was mijn laatste keer. Maar het moet gezegd worden, de klim zorgt altijd voor veel wielerspektakel. We rijden door, dwars door het glooiende heuvelland, gehuld in prachtige bloesem. Mooier dan dit wordt het niet en wat een contrast met vorig jaar. We volgen de oever van de Maas richting Luik. Een kleine uitstap over Côte de Sarolay mag niet ontbreken. En in een Luikse buitenwijk wacht ons de steile kasseiklim naar Fort Chartreuse. Een historisch maar voor velen onbekend pareltje! 

Drietrapsraket 

Via de Côte d’Embourg steken we door naar de finale van Liège-Bastogne-Liège. Ook dit jaar is dat La Roche aux Faucons, een drietrapsraket kuitenbijter. Hoe traag je die ook oprijdt, afzien is het altijd. Dat vind ook Erwin die hem voor het eerst oprijdt. De uitloper blijkt toch wel steiler dan op tv. Over glooiende wegen doorkruisen we de magnifieke Condroz. De Maasvallei laten we dit jaar links liggen. Dit betekent meer hoogtemeters maar de vergezichten en charmante dorpjes in Ardense stijl zijn zoveel mooier. De kilometers vliegen voorbij, de afslag naar de Chemin des Chapelles verschijnt al in beeld. Het is tijd voor de eerste Muur! 

Le Mur 

Sinds 1985 is de Mur van Huy de aankomst van La Flèche Wallone. De koers waar explosieve lichtgewichten in de befaamde virage Claude Criquielion het verschil kunnen maken. De percentages zijn indrukwekkend en angstaanjagend, ook voor ons. We kiezen voor een steady tempo, want de andere Muur wacht ons vandaag ook nog. Na een koffiestop laten we de Ardennenklassiekers achter ons. Bossen maken plaats voor glooiende velden zover het oog reikt. Geen meter is vlak en geen weg is recht als we over de eerste kasseistroken dokkeren. 

Voorproefje 

In de verte doemt het monument van Waterloo op. Kasseien en gravel volgen elkaar snel op. De stroken liggen er slecht bij, een voorproefje voor wat morgen komen gaat. Ondertussen proberen we ook nog de epische finale van Paris-Roubaix te volgen. Tussen de bloeiende hyacinten van het Hallerbos zien we Dylan van Baarle zijn moment van glorie beleven. Na dit intermezzo wordt ook onze finale ingezet. 

De Vlaamse Muur 

De kaap van de 250 kilometer komt in zicht als we Geraardsbergen binnenrijden. Rechts lonkt de muur al. Misschien wel de meest tot de verbeelding sprekende klim van Vlaanderen. Decor van menig klassieker titanenstrijd. Bij ons is het beste er ondertussen wel van af. Eenmaal boven op de Kapelmuur genieten we van het uitzicht en voelt het als een overwinning. 

Overnachten doen we in stijl in het Flandrien hotel. Het wordt gerund door wielerliefhebbers pur sang en ademt 1005 liefde voor de koers uit . Met talrijke koersrelikwieën, zo ook de voorouders van onze fietsen, is dit een perfecte accommodatie in deze omgeving. Na een welverdiend pintje en avondmaal is het tijd om te herstellen.  

 

Bekijk ”Super Classic 2022 | Dag 2” voor het vervolg van deze helse tocht.

De Super Classic 2.0 is een idee van Nas-raddine Touhami en de uitvoering ervan wordt ondersteund door SHIMANO Europe.

Fotografie: Robbrecht Desmet & Yorit Kluitman

Foto’s & route: Nas-raddine Touhami